Dat gezang valt gewoon op als je door de vennen loopt, een prachtig geluid, maar de kunst is het beestje te vinden tussen al die takken. Ik had het geluk dat hij op een tak ging zitten met daarachter de blauwe lucht zodat ik 'm makkelijker kon ontdekken. helaas bleef ie maar even zitten.
De nachtegaal is vooral te herkennen aan de opvallend grote ogen. Op deze foto ook wel te zien, maar niet echt duidelijk omdat net de schaduw (van het takje erboven) op zijn koppie valt, en de foto van veraf is genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten